MOS Puławy

Michał Ignasiak

Administrator

Dołączył: 2022-08-19

Liczba postów: 28

MUZYKA

1

Nauczyciel1

Administrator

Dołączył: 2022-08-20

Liczba postów: 10

Odp: MUZYKA

Muzyka Kl. VII
05.09.25

Temat - CO nam w duszy gra

Piosenka turystyczna – termin nieprecyzyjny i określający zjawisko zmieniające się w czasie. W okresie międzywojennym, zwłaszcza w środowisku harcerskim, powstało sporo piosenek, które dziś określić można tym mianem (np. „Jak dobrze nam”, „Płonie ognisko i szumią knieje”), jednak za początki współczesnej piosenki turystycznej w Polsce uważa się lata 60. XX wieku. Jej pojawienie się i rozwój związany jest z organizowanymi przez środowiska studenckie rajdami turystycznymi, na zakończenie których organizowano często konkursy na najlepszą piosenkę rajdową. W ten sposób pojawiło się wiele piosenek z dopisanymi do znanych melodii zagranicznych polskimi tekstami powstałymi najczęściej ad hoc w trakcie rajdu (np. „Rudy gość”, „Pożegnanie gór”). Pod koniec lat 60. i w latach 70. pojawiło się w Polsce kilka festiwali poświęconych piosence turystycznej (np. Giełda w Szklarskiej Porębie – 1968 r., Bazuna – 1971 r., Yapa – 1974 r.), które istniały już niezależnie od rajdów i wpłynęły na znaczny wzrost poziomu artystycznego nowopowstających piosenek turystycznych. Ewoluowała też tematyka utworów: obok piosenek traktujących o przyrodzie i wędrowaniu zaczęły pojawiać się piosenki będące osobistymi, poetyckimi wypowiedziami ich twórców (nurt autorski w piosence turystycznej, np. Wojciech Bellon) oraz utworami komponowanymi do wierszy poetów (nurt poezji śpiewanej w piosence turystycznej, np. Elżbieta Adamiak). Wiele z tych utworów weszło do sztandarowego repertuaru wykonań ogniskowych, kominkowych, czy biesiadnych i istniało tam równolegle z najróżniejszej proweniencji piosenkami.
„W momencie, gdy ja się znalazłem gdzieś w kręgu tzw. piosenki turystycznej, było mi wszystko jedno, co się tam śpiewa: czy się śpiewa o górach, czy Dylana, czy Beatlesów. Chodzi o to, żeby razem śpiewać, żeby być ze sobą przy tym śpiewaniu, że to śpiewanie jest funkcją wspólnego bytowania.” (Wojciech Bellon w: „Nigdy nie zdradzę Majstra Biedy”, wywiad z 30.03.1985 r. autor P. Bakal). Zgodnie z tą opinią dana piosenka staje się „turystyczna”, gdy jest wspólnie śpiewana (przy ognisku, przy kominku lub w innych sytuacjach wspólnego śpiewania). Dzieje się tak niezależnie od woli jej twórców, a także od treści werdyktów festiwalowych.

Termin „piosenka turystyczna” pojawił się wcześniej niż w Polsce w dawnym ZSRR, gdzie oznaczał niezależną od reżimowej polityki kulturalnej twórczość piosenkarską, tworzoną głównie przez bardów (autorów, kompozytorów i wykonawców), np.: Jurij Wizbor, Jurij Kukin, Jewgienij Kliaczkin, Julij Kim, Alksandr Dolskij, Aleksandr Gorodnickij, Aleksandr Galicz, Nowella Matwiejewa, Weronika Dolina i wielu innych.
19 maja 2025 ⭐ Publikacja wpisu: Piotr Bakal
Wolna Grupa Bukowina – I połowa lat 70. XX wieku

Nauczyciel1

Administrator

Dołączył: 2022-08-20

Liczba postów: 10

Odp: MUZYKA

Temat 12.09.25

Kl 7

Śpiew w różnych odsłonach
1.
Scat - śpiew, w którym zamiast słów używa się sylab.
2.
Wokaliza - śpiewanie melodii za pomocą samogłosek.
3.
Beatbox - naśladowanie głosem brzmienia instrumentów perkusyjnych
4.
Jodłowanie - śpiew polegający na szybkim, naprzemiennym wydawaniu wysokich i niskich dźwięków.
5.
Śpiew biały - donośny śpiew uzyskany dzięki rozluźnieniu gardła.
6.
Overtone - śpiew gardłowy, w którym można usłyszeć tony składowe dźwięków.

Barwy głosu
Barwy głosu dzieli się głównie na głosy żeńskie: sopran, mezzosopran i alt (oraz kontralt) oraz głosy męskie: tenor, baryton i bas, a także głosy dziecięce. Oprócz tego barwa głosu może być opisana jako jasna, ciemna, aksamitna, szorstka, nosowa, ciepła lub zimna, zależnie od cech brzmieniowych i emocji mówcy.
Rodzaje głosów (podział na kategorie wokalne)
Wyróżnia się następujące podstawowe barwy głosu:
Głosy żeńskie:
Sopran – najwyższy głos żeński, często o jasnej i świetlistej barwie.
Mezzosopran – głos środkowy, występujący pomiędzy sopranem a altem, charakteryzujący się większą siłą i ciepłem niż sopran.
Alt – głos niższy od mezzosopranu, o bogatszej, czasem bardziej dramatycznej barwie.
Kontralt – najniższy głos żeński, rzadziej spotykany, charakteryzujący się głęboką, ciemną barwą.
Głosy męskie:
Tenor – najwyższy męski głos, ceniony za jasne i potężne brzmienie w wyższych rejestrach.
Baryton – głos środkowy, najpowszechniejszy wśród mężczyzn, o ciemnej barwie i dużych możliwościach wyrazowych.
Bas – najniższy głos męski, o głębokim, bogatym i bardzo ciemnym brzmieniu, charakteryzujący się dużą nośnością.
Przykłady opisowych barw głosu
Poza kategorią wokalną, barwę głosu opisuje się za pomocą przymiotników, takich jak:
Jasna: lub ciemna – odnosi się do ogólnego wrażenia dźwięku.
Ciepła: lub zimna – określa przyjemność odbioru głosu.
Miękka, twarda, szorstka lub gładka – opisuje fakturę dźwięku.
Nosowa: – gdy głos rezonuje w jamach nosowych.
Aksamitna: – sugeruje łagodność i miękkość.
Asteniczna: – głos osłabiony lub zwiotczały.
Chuchająca: (breathiness) – gdy słychać wyraźny powiew powietrza.